s.

Խայտ նշանակ. գիծ պէսպիսակ. դրոշմ. կնիք. կիտուած.

Ետ կտրել դրամ եւ դահեկան ի քարտիսէ, ունելով յինքն դիր եւ խայտուած. (Ուռպել.։)

Լիցիմատանին առանց գրի եւ խայտուածի. (Մաշտ. ջահկ.։)

Ետ դնել խայտուածս եւ պատկերս ի կտաւս. (Միխ. աս.։)

տեսլեամբմիայն խայտուածոյ գաւազանին յաւազանսն՝ ծնանել գոշս եւ խայտախարոյս (որ լինի եւ ածական՝ իբր ուղղական) (Ոսկիփոր.։)